دوستی خدا

ارشاد القلوب: 

حکایت شده است که نوجوانى که هنوز به سنّ بلوغ نرسیده بود، به پیامبر صلى اللّه علیه و آله سلام کرد و از خوش‏حالىِ دیدن ایشان، چهره‏ اش گشاده گشت و لبخند زد. پیامبر صلى اللّه علیه و آله به او فرمود:" اى جوان! مرا دوست دارى؟".

گفت: اى پیامبر خدا! به خدا سوگند، آرى! فرمود:" همچون چشمانت؟".

گفت: بیشتر.

فرمود:" همچون پدرت؟".

گفت: بیشتر.

فرمود:" همچون مادرت؟".

گفت: بیشتر.

فرمود:" همچون خودت؟".

گفت: اى پیامبر خدا! به خدا سوگند، بیشتر.

فرمود:" همچون پروردگارت؟".

گفت: خدا را، خدا را، خدا را، اى پیامبر خدا! که این مقام، نه براى توست و نه دیگرى. در حقیقت، تو را براى دوستىِ خدا، دوست مى‏ دارم.

در این هنگام، پیامبر صلى اللّه علیه و آله به همراهان خود روى کرد و فرمود:

" این گونه باشید. خدا را به سبب احسان و نیکى ‏اش به شما، دوست بدارید و مرا براى دوستى خدا، دوست بدارید".