خاصان خدا

اغلب خاصان خدا آنانند که کرامت‌های ایشان پنهان است. بر هر کسی آشکارا نشود چنان که ایشان پنهانند. 

چیزهاست نمی‌یارم گفتن، ثلثی گفته شد.

مبالغه می‌کنند که فلان کس همه لطف است، لطف محض است.

 پندارند که کمال در آن است. نیست. آن که همه لطف باشد ناقص است.

هرگز روا نباشد بر خدا این صفت، که همه محض لطف باشد. سلب کنی صفت قهر را. بلکه هم لطف می‌باید و هم قهر، لیکن به موضع خویش.

نادان را هم قهر و هم لطف باشد؛ الا به غیر موضع، از سر هوا و جهل.

 شمس تبریزی