انا الحق

"اَنا الحَق"ّ عظیم تواضع است. زیرا این که می گوید " من عبد خدایم" دو هستی اثبات می کند، یکی خود را و یکی خدا را. 

اما آن که " اَنالحَقّ" می گوید خود را عدم کرد به باد داد.

می گوید " اَنالحَقّ " یعنی " من نیستم، همه اوست، جز خدا را هستی نیست، من به کلّی عدم محضم و هیچم." تواضع درین بیشتر ست؛ این است که مردم فهم نمی کنند این که مردی بندگی کند برای خدا "حِسبه لِلّهِ" آخر بندگی او در میان است اگر چه برای خداست، خود را می بیند و فعل خود را می بیند و خدای را می بیند، او غرق آب نباشد. غرق آب آن کس باشد که درو هیچ جنبشی و فعلی نماند، اما جنبش های او جنبش آب باشد.

فیه_مافیه